Καραγιάννη, Λέλα

(Λίμνη Ευβοίας 1898 – Αθήνα 1944). Ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Χρησιμοποιώντας ως κέντρα ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο του άντρα της, Ν. Καραγιάννη, στην οδό Πατησίων, δημιούργησε με τη συνεργασία μερικών φίλων της ένα δίκτυο για την απόκρυψη, την περίθαλψη και τη φυγάδευση Άγγλων στρατιωτικών. Αργότερα η δράση της επεκτάθηκε και εκτός Αθηνών, καθώς συγκρότησε στα Μέγαρα την παράνομη οργάνωση Μπουμπουλίνα, με κέντρο το μοναστήρι του Άγιου Ιερόθεου. Η οργάνωση είχε κατασκοπευτικό χαρακτήρα και αποσκοπούσε στην αποστολή πληροφοριών, τα δε μέλη της σύντομα ξεπέρασαν τα εκατό. Η Κ. συνελήφθη για πρώτη φορά από τους Ιταλούς τον Οκτώβριο του 1941 με την κατηγορία της κατασκοπείας και της φυγάδευσης των Άγγλων, αφέθηκε όμως ελεύθερη έπειτα από έξι μήνες, λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Στις 11 Ιουλίου του 1944 και ενώ η Κ. νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, περιήλθε στην κατοχή των Γερμανών ένα έγγραφο σχετικό με τη δράση της αγωνίστριας, εξαιτίας αμέλειας κάποιας άλλης οργάνωσης. Την ίδια μέρα έγινε η σύλληψη της Κ. –και πέντε παιδιών της– που οδηγήθηκαν στα μπουντρούμια των Ες-Ες στην οδό Μέρλιν, όπου υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια για να ομολογήσουν τη δράση τους. Αργότερα στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι, όπου κατέλαβε συνεχείς προσπάθειες να ενθαρρύνει τους κρατούμενους με κάθε τρόπο. Τα χαράματα της 8ης Σεπτεμβρίου οδηγήθηκε μαζί με άλλους συλληφθέντες κοντά στο Δαφνί, όπου εκτελέστηκε ψάλλοντας με γενναιότητα τον εθνικό ύμνο και ενθαρρύνοντας τους άλλους μελλοθάνατους αγωνιστές. Τιμήθηκε με πολλές μεταθανάτιες διακρίσεις για τη συμμετοχή της στην Αντίσταση και για το αλύγιστο φρόνημά της (παράσημο της Βασιλικής Δάφνης από την αγγλική κυβέρνηση, βραβείο αρετής και αυτοθυσίας από την Ακαδημία Αθηνών, Χρυσός Σταυρός του Παναγίου Τάφου από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.ά.). Η ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).